Tercüme kelimesi her ne kadar yazılı çeviriyi ve sözlü çeviriyi kapsamış olsa da, birbirleriyle hem çalışma yöntemi olarak hem de gerektirdikleri donanımlar olarak farklılık gösteren iki kardeş olarak anılmaktadır. Bu doğrultuda sözlü tercümede de sürecin gerçekleştirilmesi aşamasında farklılık gösteren yöntemlerin farklılığına bağlı olarak çeşitli ayrıştırmalar yapılmıştır. Sözlü tercüme de kendi arasında; simültane (eş zamanlı) tercüme ve konsekütif (ardıl) tercüme ve karşılıklı tercüme olmak üzere üç ayrı alana ayrılmaktadır.
Eş zamanlı (simültane )tercümeler, kulaklık, mikrofon gibi çeşitli donanımlar aracılığıyla konuşmacının konuşması esnasında yapılan çevirilerdir. Her ne kadar eş zamanlı olarak anılsa da tercümanın kaynak dilden hedef dile çeviri yapmasını gerektirecek kadar bir zaman farkı oluşmaktadır. Fakat bu mümkün olduğunca kısa bir zaman dilimi içerisinde gerçekleştiğinden ötürü böyle anılmaktadır.
Karşılıklı tercümede ise tercüman en az iki dile hâkimdir. Birbiriyle iletişim kuramayan farklı dillerde konuşan konuşmacılar arasındaki iletişimi sağlamakla görevli olan tercümandır. Karşılıklı tercümenin de en büyük avantajı, farklı iki dilde gerekli olan tercüman ihtiyacının tek bir çevirmen tarafından sağlanmasıdır.
Ardıl (konsekütif) tercümede ise, konuşmacı bir ya da daha fazla cümle kurduktan sonra, tercümanın özel not alma tekniği ile hafızasının ortak işbirliği ile gerçekleştirdiği çeviri sürecinden oluşmaktadır. Ardıl tercümeler, not alma tekniği ile uygulanan bir sözlü tercüme yöntemi olduğundan daha resmi bir tercüme türüdür. Bu esnada, konuşmacının dil telaffuzundan kaynaklanabilecek bir takım güçlükler, ardıl tercümenin yapılmasını zorlaştırmaktadır. Yine tercüme esnasında tercümanın yapabileceği en ufak bir hata, geri dönüşümü mümkün olamayan bir takım sıkıntılı durumlar ortaya çıkarabilmektedir. Bunun için tercümanın mümkün olabildiğince konuşmadan önce ön hazırlık yapması gerekmektedir. Ardıl tercümelerde, tercüman dışındaki etkenlerden ötürü de pek çok yanlışlıklar yapılabilmektedir.